Het gratieverzoek van Cevdet Yılmaz, de Turks-Nederlandse man die in 1983 zes mensen dood schoot in een café in Delft, is afgewezen. Yılmaz kreeg levenslang en tbs, maar woont al geruime tijd buiten de kliniek. Hij staat nog wel onder toezicht en mag Nederland niet verlaten. Dat blijft zo. Minister Dekker van Rechtsbescherming stuurde gisteren een brief aan de advocaat van Yilmaz, waarin de afwijzing van zijn gratieverzoek wordt bevestigd. Yilmaz wil remigreren naar Turkije, maar dat wordt door de beslissing verhinderd.

Ruzie

Cevdet Yılmaz (1956) hoorde bij de “tussengeneratie”: hij leefde in de Turkse gemeenschap, maar zocht ook aansluiting bij de Nederlandse samenleving. In 1983 werd hij genaturaliseerd en daar leek hij blij mee. Misschien wilde hij ’t gaan vieren, die avond in ’t Koetsiertje in Delft. Je kunt je afvragen of Yilmaz in zijn eentje moest gaan drinken in een kroeg. Dat was een kleine maand eerder, op 18 maart, al misgegaan in een ander Delfts café. Hij kreeg er ruzie en bedreigde andere bezoekers met een vuurwapen. Dat dit de inleiding was tot de moord met de meeste slachtoffers uit de recente Nederlandse geschiedenis, zag toen nog niemand aankomen. Behalve Ted de Turk zelf wellicht. Hij had al eens verkondigd: ‘Eén moord is niet goed, je moet er meteen vijf pakken.’

Kanker-Turk

Tegen halfzeven betreedt Yilmaz het café. De gebeurtenissen ontrollen zich vervolgens, naar alle waarschijnlijkheid, als volgt.
Cevdet heeft een aanvaring met één van de aanwezigen, Ton Smits. ‘Je mag dan wel een Nederlands paspoort hebben, je bent en blijft een kanker-Turk’, voegt Smits hem toe. Yilmaz is in zijn eer aangetast. Hij voelt zich nog erger vernederd als Smits hem met één klap tegen de grond slaat en andere gasten hem uitlachen.

Executie

Ted de Turk verlaat woedend De Koets. Twaalf minuten later is hij terug. Met een 9 mm pistool. Hij loopt naar Smits, trekt het
wapen en schiet hem midden in zijn gezicht. Ton Smits is meteen dood. Met getrokken pistool gaat Cevdet Yilmaz hierna op weg
naar buiten, waarbij hij kalm en beheerst, bijna in executiestijl, vrijwel iedereen doodschiet die hij op zijn weg vindt: Wim van
Baarle, Jan van Drongelen, Wim Janssen, Tonie Sneekes en de 12 -jarige Carmen Sneekes.  De hel die hij loslaat in ’t Koetsiertje, duurt dertig seconden.

Geen spijt

Mededogen met de nabestaanden lijkt Cevdet Yilmaz niet te hebben. Hij heeft nooit spijt betuigd. Sterker nog: in de documentaire Ted de Turk, die Hans Polak in 1997 maakte voor de VARA, schoot hij continu in de slachtofferrol. ‘Het lag niet aan mij,’ vond Yilmaz.

Cevdet Yılmaz staat op nummer 9 in de Crime Top 100. Meer informatie over hem in het boek.