In Leeuwarden heeft de rechtbank de 26-jarige Sietske H. uit Nij Beets veroordeeld tot een celstraf van twaalf jaar wegens het doden van haar vier kinderen. De rechtbank vindt de zaak zo schokkend dat de maximumstraf voor de babymoord is gegeven. H. heeft vier baby’s, drie meisjes en een jongetje, direct na de geboorte door verstikking om het leven gebracht. De rechtbank gaat in het eerste geval uit van kinderdoodslag, de andere gevallen zijn kindermoord. Advocate Barbara Klunder heeft aangekondigd dat H. in hoger beroep gaat tegen het vonnis.
Volgens Klunder is H. ‘vreselijk geschrokken’.
De rechtbank heeft zich niets gelegen laten liggen aan de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals de advocate had bepleit: ‘Verdachte is tot drie maal toe opnieuw zwanger geworden en heeft er driemaal voor gekozen ook deze zwangerschappen en bevallingen geheim te houden. Er kan niet anders worden geconcludeerd dan dat verdachte telkens reeds voorafgaand aan de bevallingen het besluit heeft genomen om de kinderen na de geboorte van het leven te beroven.’
Dat betekent dus drie keer moord, aldus de rechtbank. De twaalf jaar was zoals de officier van justitie had geëist.
Bij H. kon geen stoornis worden vastgesteld. Ze weigerde mee te werken aan een psychiatrisch onderzoek in het Pieter Baan Centrum. Door deze weigering is de rechtbank uitgegaan van volledige toerekeningsvatbaarheid.
Het komt vaker voor dat verdachten niet meerwerken aan een psychiatrisch onderzoek omdat ze willen vermijden in een tbs-kliniek terecht te komen.
De kindjes werden in de jaren 2003-2009 op de slaapkamer van H. geboren. Haar omgeving heeft nooit iets gemerkt.
Lees ook:
Op de misdaadjournalist een verslag van de zitting:
‘Ondanks het mooie weer zijn er op dinsdag 19 april behoorlijk wat mensen naar Leeuwarden getogen om de zaak tegen Sietske H. bij te wonen. Zo veel zelfs dat een aantal mensen vanuit een aparte zaal op een beamer moet meekijken. Het beeld is vrij goed, het geluid laat nogal wat te wensen over.
Het eerste deel van de zitting bestaat uit vragen die de rechtbank aan Sietske stelt – op sommige (belangrijke) vragen is Sietskes antwoord niet te horen. Dit tot frustratie van iedereen in de bezoekerszaal.
De rechter wil weten hoe ze haar zwangerschappen steeds verborgen wist te houden voor haar omgeving, hebben die haar er nooit op aangesproken? Het had toch moeten opvallen.
‘Nou, niet echt,’ antwoordt Sietske. ‘Je wordt gewoon wat dikker, wat omslachtiger.’ Ze vertelt dat ze in paniek raakte op het moment dat ze dikker begon te worden, dan kwam er veel angst naar boven.
Uiteindelijk is het de tandarts bij wie Sietske stage loopt die naar de politie stapt: hij vertrouwt het niet. Met een dikke buik had ze zich ziek gemeld, met een dunne buik kwam ze weer terug.
Bij de politie verklaart Sietske dat ze inderdaad meer dan eens zwanger is geweest, maar dat ze de kinderen ter adoptie heeft afgestaan. Ze belooft dat ze een aantal weken later de adoptiepapieren zal laten zien. Als ze dat niet kan wordt ze in augustus 2010 aangehouden op verdenking van het te vondeling leggen van haar kinderen, het zich onttrekken aan de ouderlijke macht, of, in het ergste geval, het doden van haar kinderen.
Op het moment dat ze wordt verhoord gaat de politie nog uit van drie kinderen. In eerste instantie houdt ze vol dat de kinderen nog leven. Ze kan alleen niet zeggen waar ze zijn. Als de politie erop door blijft vragen zegt ze dat ze iets heel erg verkeerds heeft gedaan.
(…)’
Lees verder Misdaadjournalist.