Oerkreten en chaos in de rechtbank
Andy van den Hurk verzet zich niet tegen uitlevering aan Nederland. Daarom zal de stiefbroer van Nicole van den Hurk waarschijnlijk worden uitgewezen naar Nederland om berecht te worden voor de dood van zijn stiefzus. ‘Waarom het gebeurde zal pas maandag duidelijk worden als de Engelse rechtbank haar beslissing op papier zet. Maar ondanks een eerder uitstel wordt de stiefbroer van Nicole toch uitgewezen naar Nederland, als hij tenminste niet binnen zeven dagen in beroep gaat’.
Dat schrijft het Eindhovens Dagblad.
‘Misschien heeft Andy van den Hurk de goede raad van zijn vriend opgevolgd. Deze zat vrijdagmiddag als enige op de publieke tribune van het Westminster Magistrates Court, hartje Londen, terwijl een advocaat om een psychiatrisch onderzoek vroeg. “Dat wil je hier niet, hij is beter af in Nederland”, zei hij.
Engelse cellen staan bekend als zo’n beetje de krapste, smerigste en gevaarlijkste van West-Europa, iets wat Van den Hurk inmiddels ook moet hebben gemerkt terwijl hij anderhalve week in een politiecel in zijn woonplaats Stevenage de rechtszaak mocht afwachten.
Zijn de gevangenissen een schande, het Engelse recht lijkt een kolderieke farce. Niks geen adembenemende retorieken, niks geen lange gewaden en witbepoederde pruiken en onwijs wijze mannen. Nee, een zootje.
De stiefbroer zou vrijdagmiddag om twee uur voorkomen. Maar Justitie is zo overbelast dat klerken met stapels dossiers leuren bij rechters om de zittingen er voor de vrijdagavond door te jassen. Tot twee keer toe werd de zaak dan ook verplaatst naar een andere zaal en een andere rechter, met alle kans dat verdachte noch advocaat dat zouden weten.
En dat zijn ze blijkbaar gewend. Want nadat een eerste zaak tegen een Litouwer werd afgehamerd omdat de man inmiddels de geëiste straf van zes maanden al bijna dubbel had uitgezeten (‘Sorry’), een Poolse juffrouw met een tolk en een bankafschrift kon bewijzen dat zij haar boete van vijfhonderd pond allang had betaald (‘I see’), bleek de derde verdachte niet in de cel te zitten maar kwijt te zijn. De rechter schokschouderde (‘Oh well’) en ging over tot de Nederlandse zaak.
Niet dat hij wist waar het om ging, zoals ook aanklaagster Hannah Rye het flinterdunne dossier voor het eerst opensloeg. Iedereen moest daarom eerst nog even naar buiten om de advocaat een kort gesprekje met de stiefbroer te gunnen, waarna de zaak alsnog begon. (…)
Lees verder ED.
{youtube}PrUqSYHq2rA{/youtube}