Paul en Loes Visser reizen sinds 1985 iedere Nederlandse winter naar de Chileense zomer. Ieder jaar hopen ze opnieuw een spoor te vinden van hun in december 1985 verdwenen zoon Maarten Visser (18) die in de buurt van de Zuid-Chileense vulkaan Osorno onder verdachte omstandigheden is verdwenen. Ieder jaar bezoeken ze opnieuw het hostal waar hun zoon een kamer had gehuurd en mensen in de omgeving.

Door @Wim van de Pol

Student Maarten Visser maakte een reis door Zuid-Amerika was op weggegaan voor een wandeltocht in de buurt van een militair terrein dat door het Chileense ministerie van Defensie indertijd als “gevoelig” was geklassificeerd. Het waren de tijden van de junta van dictator Augusto Pinochet. Tussen 1972 en 1990 zijn in Chili ongeveer 1000 mensen verdwenen, 3000 vermoord en 35.000 gemarteld. In het gebied waar Visser wandelde was ook een Duitse enclave, Colonia Dignidad, die geleid werd door ex-Nazi Paul Schäfer.

Het is mogelijk dat Visser ergens in het berggebied in een kloof of gletscherspleet is gevallen, maar hij was zonder uitrusting op pad gegaan zodat het niet erg waarschijnlijk is dat hij ver van gebaande paden af was gedwaald. 

De Chileense krant La Nacion publiceert dit weekend een artikel over Paul en Loes Visser die ook dit jaar weer in Chili op bezoek zijn. De twee denken dat er een verband zou kunnen zijn tussen de verdwijning van hun zoon en de Amerikaanse hoogleraar Boris Weisfeiler, die in januari 1985 in het gebied verdween. Het staat vast dat Weisfeller enige tijd gevangen is genomen in Colonia Dignidad en daarna is overgedragen voor verhoor door politie en militairen. Vervolgens is nooit meer iets van hem vernomen, hoewel de Chileense regering indertijd stelde dat hij was verdronken in een rivier.

Het echtpaar kreeg kort na de verdwijning een mysterieus telefoontje van de toenmalige consul van Chili in Nederland die hen vertelde dat zoeken naar hun zoon geen zin had omdat hij dood zou zijn. Hij lichtte dat verder niet toe.

De Vissers hebben niet veel hoop dat ze nog iets meer te weten zullen komen maar willen toch alles doen om erachter te komen wat het lot is geweest van hun zoon. Loes Visser: ‘We komen ieder jaar omdat we heel bang zijn dat mensen Maarten zullen vergeten. De mensen hier kennen ons inmiddels goed omdat we altijd in dezelfde hotels overnachten. De Chileense politie brengt ons onmiddellijk op de hoogte als er ergens in het gebied menselijke resten worden gevonden.’

In maart 2003 bracht Koningin Beatrix de zaak onder de aandacht van de Chileense regering. In 2005 vergezelde de Nederlandse ambassadeur het echtpaar Visser naar het gebied rond de vulkaan samen met de onderzoeksrechter die de mensenrechtenschendingen in Chili onderzoekt.

De laatste keer dat de Vissers hun zoon zagen was in Rio de Janeiro waar hij tijdelijk werk had. Hij zou daarna doorreizen naar Chili en bracht hen naar het vliegveld voor hun terugreis naar Rotterdam. Loes Visser: ‘In de laatste gesprekken was hij enthousiast en toch had ik een triest gevoel bij het afscheid. Een paar dagen later kregen we bezoek van de politie die ons verteld dat hij in Chili was verdwenen. (…) We blijven zoeken, het is geen routine en ook geen gewoonte. Ieder jaar is het anders, altijd komt er weer iets kleins naar boven. We houden energie om door de gaan. We kunnen niet stoppen met zoeken.’

Kijk naar een documentaire uit 2012 van Fifi Visser, zus van Maarten: