De rechtbank van Amsterdam heeft in een strafzaak het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk verklaard omdat de politie een proces-verbaal over een arrestatie heeft vervalsd. Surveillanten hadden een vrouw en haar vriend geverbaliseerd omdat ze gewelddadig gedrag zouden hebben vertoond toen de agenten haar mee wilden nemen naar het politiebureau. Camerabeelden wezen uit dat de agenten ongelijk hadden.
Plaats van handeling is ergens in Amsterdam-West waar een vrouw (1972, Paramaribo) bij haar woning door surveillanten om haar rijbewijs wordt gevraagd, na een verkeersovertreding op 13 november 2009. De vrouw weigert dat en vervolgens ontspint zich een hevige woordenwisseling tussen de vrouw en haar vriend enerzijds en de politieagenten anderzijds. De verdachte vrouw zou een agente de kwalificatie ‘kankerhoer’ hebben toegevoegd. Dat alles in het bijzijn van minderjarige kinderen van de vrouw en haar moeder. Eind van het liedje is dat de vrouw wordt meegevoerd naar Bureau Meer en Vaart.
Wat is er nu (niet) gebeurd?
De politie zegt dat de vrouw een ambtenaar in het gezicht heeft gekrabd en gestompt en zich met geweld heeft verzet tegen aanhouding, strafbaar in artikelen 180 en 300 WvS.
Advocaat M. van der Voet vindt dat het optreden van de politieambtenaren disproportioneel was en in strijd met de beginselen van proportionaliteit en subsidiariteit. Het gaat niet aan een vrouw wegens het niet tonen van haar rijbewijs in bijzijn van haar kinderen uit huis te sleuren, vindt hij. De officier van justitie vindt dat de verbalisanten juist handelden in de rechtmatige uitoefening van hun functie. De verdachte en haar vriend waren nu eenmaal aangehouden.
De verdediging kwam met camerabeelden van de scene, van een camera die was gericht op de ingang van de woning van verdachte.
De rechtbank vindt dat de beelden op een aanzienlijk aantal punten afwijken van wat in het proces-verbaal van bevindingen van de verbalisanten is opgetekend.
Het proces-verbaal van bevindingen vermeldt dat de medeverdachte (vriend) op enig moment de woning uitkomt, de arm van een agent pakt, zich breed maakte, zijn schouders ophaalt en een uitdagende pose aanneemt. Maar op de camerabeelden is te zien dat de medeverdachte een paar stappen uit de woning zet, waarna een mannelijke verbalisant op hem afloopt en de medeverdachte achteruit de woning inloopt en zijn handen omhoog steekt.
Het proces-verbaal van bevindingen vermeldt dat er hierna een heftige woordenwisseling ontstond, waarna een agent portofonisch om ‘assistentie’ vroeg. Vervolgens dat de medeverdachte zich hevig tegen zijn aanhouding verzette en dat het niet lukte de transportboeien aan te leggen. Daarop is een noodoproep (assistentie collega) gedaan.
Maar op de camerabeelden is te zien dat bij de deur alleen een verhitte discussie plaatsvindt tussen politie en de vriend en de moeder van de verdachte vrouw. Hierbij steken agenten en verdachten de vinger tegen elkaar op. Dan loopt een agent weg en spreekt in de portofoon. Er is geen sprake van boeien aanleggen.
Dan komt een derde verbalisant ter plaatse. Op de camerabeelden heeft de rechtbank gezien dat deze verbalisant naar de deur van de woning loopt en zijn hand uitsteekt naar de vriend van de vrouw, kennelijk bedoeld als een gebaar om kennis te maken. Maar als de verdachte de hand aanneemt trekt de agent de verdachte uit zijn woning hierbij geholpen door een andere agent. Over het uit de woning trekken van verdachte is zelfs op geen enkele manier in het bedoelde proces-verbaal van bevindingen of in de aangiften gerelateerd.
Uit het vonnis: ‘De rechtbank is van oordeel dat de genoemde opsporingsambtenaren, door in strijd met de werkelijkheid te verbaliseren, ernstig inbreuk hebben gemaakt op de beginselen van een behoorlijke procesorde, waardoor klaarblijkelijk doelbewust en met grove veronachtzaming van de belangen van verdachte aan diens recht op een eerlijke behandeling van zijn strafzaak tekort is gedaan. Gelet op de ernst van dit verzuim zal de rechtbank de officier van justitie niet-ontvankelijk verklaren.’
Lees het vonnis van de vrouw en de man.