De onlangs veroordeelde ex-premier Gerrit Schotte had nooit premier van Curaçao mogen worden. Nederland had het kunnen verhinderen. Het gebeurde niet door politiek-correcte luiheid van Nederland.
Door onze correspondent
Driehonderd jaar koloniaal bewind op Curaçao heeft gezorgd voor een Nederlands bestuursmodel en een vanzelfsprekende overheersende Nederlandse cultuur.
Moeizaam afscheid nemen
Na de Tweede Wereldoorlog werd Nederland door vooral de Verenigde Staten gedwongen zijn koloniën onafhankelijkheid te verlenen. Na acht jaar (!) onderhandelen werd in 1954 de Nederlandse Antillen gevormd, dat een land binnen het Koninkrijk werd.
Desondanks bleef Nederland op enige afstand de werkelijke baas en bekeek het de Antillen met een gemengde blik van politieke correctheid en oud-koloniale reflexen.
Dat is typisch Nederland, vanaf het eind van de 16e eeuw werden gebieden tot koloniën gemaakt door Nederlanders met de bijbel in de ene en het zwaard in de andere hand. De bijbel is tegenwoordig vervangen door politieke correctheid en het zwaard door wetten en financiële druk.
Nederland neemt slechts met moeite afscheid van zijn koloniën en dat is na 60 jaar proberen nog steeds niet helemaal gelukt.
Autonomie is geen afscheid
Toen het binnen de Nederlandse Antillen ging rommelen en schuren en eilanden niet meer met elkaar binnen de Antillen wilden samenwerken, kwam Nederland met een ander staatsmodel wat verdacht veel leek op dezelfde taart maar dan in stukjes gesneden.
Voor alle duidelijkheid, Nederland wilde en wil absoluut niet af van de Antillen, dat mag trouwens ook niet van de Verenigde Staten met hun geopolitieke belangen in Zuid-Amerika. Met de Antillen heeft Nederland het idee dat het nog steeds meespeelt op het internationale politieke toneel.
Hoera, we hebben een Land
Zo werd Curaçao op 10-10-10 een Land binnen het Koninkrijk wat politieke autonomie voor Curaçao betekende.
Er werden verkiezingen gehouden en de dagelijkse gang van zaken werd een kwestie van de regering van Curaçao.
Veel Curaçaoënaars blij, ze hadden nu hun eigen land – maar wisten dat Nederland een oogje in het zeil hield – is wel zo veilig. Het bestuurlijke frame, buitenlandse zaken en defensie bleven immers in handen van het Koninkrijk, lees Nederland.
En ook Nederland was blij, eindelijk van het hoofdpijn dossier af en nog wel op een politiek-correcte manier. Curaçao werd bij zijn autonomie schuldenvrij gemaakt en voor Nederland was de 1,75 miljard euro die daarmee gemoeid was, een schijntje.
Hoever gaat die autonomie eigenlijk?
In het gezamenlijke framewerk was een oud-koloniale reflex ingebouwd en dat zie je terug in het justitie- en politieapparaat, de aanwezigheid van de Koninklijke Marine, de Kustwacht, alle inlichtingen diensten en natuurlijk de ‘hulp’ van de Belastingdienst inclusief de Fiod.
Ook heeft Nederland middels de Koninkrijksregering het voor het zeggen als de Landsfinanciën en het bestuur niet op orde zijn.
Lui en onverschillig Nederland
Vaak is Nederlandse politieke correctheid een vorm van luiheid gevoed door onverschilligheid: als een kwestie moeilijk is of gevoelig ligt verklaart de dienstdoende Nederlandse minister dat het een zaak van het autonome Curaçao is. Wel zo gemakkelijk.
Het leek ook politiek correct om zich niet te bemoeien met de eerste regering onder leiding van premier Gerrit Schotte. Met Schotte aan het bewind ging het echter al direct mis.
Schotte, de trekpop
Wie de criminele handel en wandel van Schotte nog eens wil nalezen, dit is een prima samenvatting. We analyseren hier waarom hij van Nederland zijn frauduleuze gang kon gaan.
Ondanks al zijn veroordelingen slaagde Schotte er zonder moeite in om politiek succesvol te worden. Daarbij werd hij financieel gesteund door zijn netwerk van dubieuze zakenlieden, met name gokbaas Robbie dos Santos die al voor de rechter is gebracht, en casinokoning Francesco Corallo, die door Italië als mafiabaas is bestempeld.
Een deel van zijn zakenclub zien we terug in het kabinet-Schotte. Verkiezingen kan je kopen, maar dat gaat wel voor een prijs: vergaande regeringsinvloed en illegale bevoordeling van de geldschieters.
Schotte was aan handen en voeten gebonden: de financiële steun kwam in de vorm van leningen die opzegbaar waren als hij niet deed wat hem werd opgedragen. De man leert het ook nooit.
Lastig, een eerlijke veiligheidsdienst
Bij de totstandkoming van de regering Schotte was ‘verzuimd’ om de leden van de toekomstige regering te screenen. Toen dat in opdracht van de gouverneur alsnog moest gebeuren, werd de VDC, de veiligheidsdienst van Curaçao, daarmee belast. Die bracht een vertrouwelijk rapport uit waaruit bleek dat vijf ministers niet door de screening waren gekomen, inclusief natuurlijk Schotte.
Schotte probeerde daarna het Hoofd van de VDC buitenspel te zetten, maar dankzij de rechter is dat niet gelukt. Wel lukte het Schotte om belastende AIVD gegevens over hem via een omvangrijke dataroof bij de VDC in handen te krijgen. Hoezo mafia-premier…
Daar beginnen we niet weer aan
Curaçao was net een autonoom land binnen het Koninkrijk geworden en Nederland was er begrijpelijk niet happig op om direct zijn oude rol weer op zich te nemen. Dat hadden ze toch zojuist afgekocht middels schuldenkwijtschelding en autonomie?
Desondanks was het de plicht geweest van de Koninkrijksregering, die grotendeels uit ‘Nederland’ bestaat, om in te grijpen. De situatie liep vanaf het begin van de regering Schotte uit de hand, er werd zelfs geprobeerd om de Centrale Bank in handen van Corallo te spelen.
Nederland liet Curaçao vallen
Koloniale schijn of niet, Nederland had niet alleen de bevoegdheid maar zelfs de plicht om in te grijpen, in het belang van Curaçao. Het eiland heeft niet alleen Schotte-stemmers, er zijn veel Curaçaoënaars die hun uiterste best doen om van hun land iets moois te maken. En daarbij, zo nodig, rekenen op Nederland. Tevergeefs, naar is gebleken.
Het koloniale verleden van thans policor Nederland schijnt een verlammende invloed op de besluitvorming te hebben.
Dus zweeg Nederland en keek toe en ik wijt dat vooral aan politiek-correcte luiheid. Luiheid veroorzaakt door onverschilligheid.
Schotte kon zijn gang gaan van onverschillig Nederland – en hoe dat afliep hebben we al gezien.
Lees ook de eerdere serie analyses over de corruptie op Curaçao van onze correspondent:
Politiek Curaçao in de greep van de mafia? (#3) (COLUMN)