Rechtbank straft serieverkrachter streng

De rechtbank Amsterdam heeft een regel in het Wetboek van strafrecht naast zich neer gelegd, om een serieverkrachter strenger te kunnen straffen. De man is veroordeeld tot tot tien jaar gevangenisstraf voor een reeks van vier verkrachtingen en aanrandingen die hij in 1996 heeft gepleegd. Artikel 63 van het WvS bepaalt door middel van de zogenoemde “samenloopregeling” dat de rechter bij de strafoplegging nu voor feiten uit 1996 rekening moet worden gehouden met na 1996 opgelegde gevangenisstraffen.

De man pleegde verkrachtingen, aanrandingen, gijzelingen en berovingen in 1996, maar werd indertijd niet gepakt. Daarna pleegde hij een aanzienlijk aantal andere andere feiten waarvoor hij werd gestraft met gevangenisstraf. De verdachte kwam in 2007 pas beeld voor de verkrachtingen na een dna-match.

Door de samenloopregeling zou voor de verkrachtingen een strafmaximum resteren van 4 jaren en 3 maanden. Dat had het Openbaar Ministerie ook geëist, overigens plus tbs met dwangverpleging.

De rechtbank oordeelt nu dat de wettelijke regeling in deze zaak niet moet worden toegepast.

Het mag niet zo zijn dat een dader, nadat hij gedurende een lange periode misdrijven is blijven plegen waarvoor hij is veroordeeld, de dans zou ontspringen op het moment dat hij alsnog wordt berecht voor deze feiten, vindt de rechtbank. ‘Dat is niet uit te leggen aan de samenleving in het algemeen en de slachtoffers in het bijzonder.’

De rechtbank vindt ook van belang dat dat bij de totstandkoming van artikel 63 geen rekening is gehouden met de inmiddels bestaande opsporingstechnieken. Door deze technieken (met name voor dna) komt het nu immers vaker voor dat daders van oude feiten alsnog worden opgespoord.

Daarom voelt de rechtbank zich niet gebonden voelt aan genoemd strafmaximum en de verdachte veroordeelt tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van tien jaar.

De verdachte krijgt geen tbs-maatregel omdat de rechtbank niet met zekerheid kan vaststellen of er ten tijde van de misdrijven sprake was van verminderde toerekeningsvatbaarheid.

Hier het vonnis.