Door Inez Weski

Onlangs verscheen in de media, zoals RTL Boulevard en overigens ook op Crimesite een bericht over een van mijn clienten, die dodelijk was verongelukt vanaf een balkon. Zonder gene stond vermeld in de Telegraaf:  ‘een van de grootste, beruchtste en als supergevaarlijk bekendstaande gangsters van Rotterdam, blijkt vorige week te pletter te zijn gevallen bij een nachtelijke klimpartij. De topcrimineel werd door de politie regelmatig gelinkt aan een aantal gruwelijke moorden en afrekeningen, maar het lukte nooit om hem in ook maar één zaak voor de rechter te krijgen.’

Waarna de krant vervolgt met een gedetailleerde opgave van allerlei verdenkingen bij diverse moorden.

Men kan zich afvragen of met de dood de onschuldpresumptie ophoudt. Of men zich vanuit het graf kan verdedigen. Of de bij het graf staande nabestaanden dergelijke berichten nog op de steen gebeiteld mogen krijgen.

Ik vrees dat dergelijke berichtgeving tot de hedendaagse exhibitionistische, voyeuristische lynch trend behoort, waarbij wij allen via tv, youtube enzovoort, al zappend, andermans sociaal psychologische en lijfelijke vuilnis te verwerken krijgen.

Ook slachtoffers van misdrijven zijn steeds meer voorwerp van speculatie omtrent de hoeveelheid toegepast geweld, of het slachtoffertje ook verkracht is en zo ja, hoe erg en waar dan precies en hoe de gehele familie heet, waar ze wonen en welk ras, geloof en hobby zij en de gehele buurt hebben en hoe die dan weer hebben gereageerd en wat de familie omstandigheden van hen en het gehele onderzoeksteam zijn.

Ik begrijp, dat vanwege dergelijke media-aandacht sommige slachtoffertjes zelfs een nieuwe identiteit zouden moeten krijgen. Een verzengende ongezonde honger naar andermans leed, die kennelijk niet met de dood gestild wordt en voorbij het graf regeert.

Inez Weski is strafadvocaat.