De kroongetuige Fred Ros in het Passage-proces blijkt een intrigant onder advocaten. Er ontstaat onderling modder gooien. In zijn verklaringen stelt Ros dat advocaten hem als cliënt probeerden te krijgen, op tuchtrechtelijk verboden wijze. Vorige week wierp een ex-vriend van Ros in de getuigenbank een nieuw licht op het advocaten-verhaal van Ros.

Door @Wim van de Pol

Moordverdachte en getuige Ros schetst in zijn verklaringen het beeld dat Nico Meijering uit alle macht Ros als cliënt probeerde te krijgen. Meijering was al advocaat van de mannen die als opdrachtgever en makelaar onderwereldmoorden werden vervolgd: Dino Soerel en Ali Akgün. Ros zegt dat Meijering niet overweg kon met zijn advocaat Peter Plasman (foto boven) en suggereert dat als hij van Plasman naar Meijering zou switchen de betalingen van Akgün aan Ros voor diens deel bij de moorden zouden worden voortgezet. Volgens Ros kwam hij uiteindelijk bij de Amersfoortse advocaat John Peters (foto rechts) terecht. Over Peters uitte hij een bepaald ernstige beschuldiging.

Horloge

Meijering en Peters zouden wel ‘zes of zeven’ keer hebben afgesproken om ‘het in orde te maken dat hij [Peters] mijn zaak zou doen’, zei Ros. Peters zou Ros daarvoor geld hebben gegeven en ook een ‘duur’ horloge. Ros: ‘Hij zegt: als ik nou jouw zaak mag doen, krijg je van mij mijn horloge.’

Cash

Op die manier een cliënt wegkopen is advocaten niet toegestaan. Plasman bevestigde dit verhaal publiekelijk. Hij diende in maart 2014 een klacht bij de deken van de Orde van Advocaten. De klacht was dat Peters om Ros te bewegen naar hem over te stappen een bedrag van 9000 euro cash aan (familie en vriendin van) Ros heeft betaald en een horloge aan Ros heeft gegeven. Toen dit eind vorig jaar bekend werd ontkende Peters het, zonder erover in detail te treden in verband met zijn geheimhoudingsplicht. Hij erkende dat hij inderdaad een ‘goedkoop’ horloge aan Ros had gegeven. Peters deed na de publieke uitingen van Plasman aangifte van smaad en laster.

Garagehouder

Afgelopen donderdag verscheen de Amsterdamse garagehouder Freek Geukens als getuige voor het gerechtshof op Schiphol. Geukens was jarenlang een goede kennis van Ros en repareerde en onderhield de vele auto’s die Ros in beheer had.

4.000 euro

Geukens zei dat Peters aan hem had verteld dat Ros zelf graag Peters wilde inhuren als advocaat om zijn hoger beroep te gaan doen. Geukens zei verschillende malen in opdracht van Ros met een busje naar het kantoor van Plasman te zijn gegaan om de vele dossiermappen op te halen om die naar Peters te brengen. Telkens zei Plasman hem dat dit niet kon doorgaan. Geukens hoorde van Peters dat Ros aan Plasman nog 4.000 euro moest betalen. Peters leende dit aan toen Ros zodat het dossier kon worden opgehaald. Geukens:

‘Peters zei: hij had een 4000 euro geleend aan Ros omdat Plasman dat nog tegoed had en anders het dossier niet gaf.’

Opzetje

Ondanks dat Peters het geld aan Ros had geleend stond Plasman het dossier niet af. Geukens stelde tegenover het hof dat hij niet dacht dat Ros door Peters was weggekocht voor geld. Hij zei ook het gevoel te hebben dat het een opzetje tegen Peters was. Daarop greep de voorzitter van het hof in: ‘dat zijn gissingen, terug naar wat u weet.’ Fred Ros stelde vanuit zijn aparte kamertje nog de vraag of Geukens wel wist dat de afspraak was gemaakt dat Peters en Plasman de zaak samen zouden gaan doen. Dat wist Geukens niet. Of dat zo is kan later deze maand nog blijken. Dan moeten zowel Plasman als Peters in het Passage-proces getuigen over hun contacten met Fred Ros. Dat gebeurt niet in het openbaar maar bij de raadsheer-commissaris.

Lamborghini

Freek Geukens vertelde ook dat Ros rond 2009 aan de eigenaar van een leasemaatschappij waar hij veel zaken mee deed vanuit de gevangenis een Lamborghini had proberen te verkopen. De man betaalde aan Ros 25.000 aan en Geukens vergezelde hem naar advocaat Plasman om een ‘contractje’ over de koop op te maken. Volgens Geukens vroeg Plasman daarvoor 10.000 euro. De koper had echter maar 7.500 euro bij zich en zou later de rest gaan brengen. Het bijzondere aan de deal was dat de bewuste auto niet bestond en de koper zijn geld dus kwijt was. Volgens Geukens had Ros gezegd dat de Lambo op een bepaald politiebureau stond omdat hij tijdelijk in beslag genomen was, maar op dat bureau was geen Lamborghini te bekennen geweest. ‘Ook nooit meer iets over gehoord of van gezien, van die wagen’, zei Geukens.

Gek

In reactie zegt Plasman over het contract tegen Crimesite: ‘Leuk bedrag voor een dergelijk werkje maar helaas. Welke gek zou trouwens een dergelijk bedrag voor zoiets simpels neerleggen? Mij staat vaag iets bij, ik weet niet wat ik destijds precies heb gedaan. Het kan zijn dat ik op een A4tje een afspraak tussen partijen ter ondertekening heb opgeschreven. Het kan ook een eenzijdige verklaring zijn geweest.’