De transactie waarvoor Jan-Dirk Paarlberg is bestraft en Sjoerd Swane nu terechtstaat gaat over valselijk opmaken van een notariële acte. Onderwerp: de verkoop in 2001 van Swane’s bedrijf Tout Frais voor 547.000 gulden aan Cantor BV, een bedrijf van Paarlberg. Was te goedkoop, vond de rechtbank in de zaak Paarlberg, want Cantor verkocht het enige tijd later voor 2 miljoen weer door. Pas in 2007 komt daar onderzoek over inzake Swane. Swane is toen een getuigenbeschermingsprogramma aangeboden. 

De strafzaak over dit feit in de zaak-Paarlberg was lang niet uitgemaakt. Zo lagen er wel wat plausibele verklaringen voor de lage verkoopprijs. 

Swane had snel geld nodig want hij zat (toen ook al) in de schulden. En er waren zo snel geen andere kopers aan de horizon. Swane’s reputatie in de zakenwereld was niet optimaal. Er zat geen due dilligence begrepen in de transactie, waardoor de koper risico liep op lijken in de last of verplichtingen. En Cantor had nog geld te vorderen op Swane. Je zou ook kunnen zeggen dat Cantor Swane uit kon knijpen en zo een mooie prijs betaalde.

In dat verband is nog van belang dat het de FIOD, naar de indruk van Swane, in deze zaak vooral te doen was om Paarlberg te kunnen betrappen op een strafbaar feit. 

Swane zegt in 2008 in een verhoor bij de rechter-commissaris:

‘Ik had de indruk dat de FIOD vooral geïnteresseerd was in Paarlberg. Ze wilden dat ik over hem zou verklaren. Er is mij zelfs getuigenbescherming aangeboden. Ik had niet de beschikking over stukken en ik had maar één doel: wegwezen. Er werd mij een stuk getoond dat ik zelf geschreven had. Ik heb toen maar toegegeven dat het stuk klopte en toen kon ik weg.’ 

Dat stuk zou een voorstel aan Paarlberg zijn dat Swane had geschreven voor een strafbare constructie voor de verkoop. In het dossier zit echter geen aanwijzing dat Paarlberg dit stuk ooit ontvangen heeft op erop heeft gereageerd. 

Later bij de rechter-comissaris zegt Swane dus dat hij eerst bij de FIOD maar heeft gezegd dat dit ‘stuk klopte’. Hij wilde immers ‘wegwezen’ en ze moesten toch Paarlberg hebben. Het OM vond in de zaak Paarlberg dat de FIOD-verklaring betrouwbaarder was dan de latere ontboezeming van Swane bij de rechter-commissaris. Natuurlijk, het OM wilde Paarlberg ‘hebben’. 

Interessant is of de Utrechtse rechtbank over twee weken het vonnis van de Haarlemse rechtbank in de zaak Paarlberg volgt en de transactie voor Swane ook strafbaar vindt.

Het waarschijnlijk niet zo dat Swane in een getuigenbeschermingsprogramma is gegaan. Er zijn sterke geruchten over zijn aanwezigheid in Thailand en zelfs langs de Vecht zou hij soms opduiken.