Het principe uit de rechtspraak male Captus, Bene Detentus betekent letterlijk vertaald: slecht gevangen, goed gehouden. De spreuk wil omschrijven dat ook al is een verdachte onregelmatig gearresteerd door de autoriteiten in een bepaald rechtsgebied, dat in principe geen gevolgen voor de vervolging in een ander rechtsgebied. Onze Antwerpse collega Joris van der Aa reageert op de perikelen rond “Moppie” R. en Anton M., die vorige week speelden:

‘Als de Belgen iemand illegaal arresteren en letterlijk over de grens in Nederland droppen, dan zal Nederland die verdachte (in geval van arrestatie op basis van een geldige titel) gewoon kunnen vervolgen. Nederland zal zich op het standpunt stellen dat de verdachte zich op het moment van arrestatie op Nederlands grondgebied bevond en Nederland stelt zich op het standpunt dat het niet relevant is hoe die verdachte op het Nederlands grondgebied is beland. En de eventuele illegale handelingen van een ander land, hebben dus ook helemaal geen invloed op de regelmatige vervolging in Nederland.

Avraham G., de vennoot van de in België tot tien jaar veroordeelde Janus van W., is destijds door Panama gearresteerd en uitgewezen (aangezien uitleveringsverdragen gewoon niet bestonden) als ongewenste vreemdeling. Dat ontnam de advocaat van G. alle middelen om de “uitlevering” voor de rechtbank aan te vechten.

België had iets gelijkaardigs aan de hand. Canada vroeg om de uitlevering van Eric Dejaeger, een Vlaamse priester die twintig jaar geleden als missionaris niet met zijn handen van de eskimo-kindjes kon blijven. Dejaeger was in Canada al een veroordeeld voor pedofilie, maar was terug naar België gevlucht om te ontsnappen aan de strafuitvoering. Intussentijd waren er niet getuigenissen van slachtoffers komen bovendrijven.

Canada wilde dus dat België Dejaeger zou uitleveren. Dat blijkt lastig. Een van de vereisten is de dubbele incriminatie: feiten waarvoor Canada wil vervolgen, moeten ook in België strafbaar zijn. Dat vormde geen probleem. Zedenfeiten met minderjarigen zijn zelfs in België strafbaar. Maar de verjaring vormde dus wel een obstakel. De straf was in België verjaard. Maar ook de meest recente, nieuwe aanklachten tegen Dejaeger bleken volgens de Belgische strafwet verjaard. Dus: België kon niet uitleveren.

Maar, nu komt het.

Eric Dejaeger bleek op een Belgisch paspoort van Canada naar België te zijn gevlucht. Maar een van contacten ontdekte dat hij al minstens 20 jaar de Canadese nationaliteit had, maar dat hij steeds had nagelaten om dat in België te melden. Hij had zijn Belgische paspoort – inmiddels al lang verlopen – ook nooit ingeleverd.

Na onderzoek kwam vast te staan: Dejaeger is Canadees, en geen Belg meer. Uitleveren bleek nog altijd onmogelijk, omwille van de verjaring die was ingetreden. Maar als Dejaeger Canadees is, dan woonde hij dus al jaren illegaal in België. Zijn paspoort was immers verlopen en hij had geen geldig visum. Resultaat: Dejaeger werd opgepakt, opgesloten in een centrum voor illegale vreemdelingen en uitgewezen naar zijn nieuwe vaderland, Canada.

Dejaeger is dus eerste “etnische” Belg die door België wordt uitgewezen wegens illegaal in zijn voormalige vaderland. In Canada wordt hij nu vervolgd voor tientallen nieuwe aanklachten wegens ongewenst neuzeneuze met inuit-kindjes uit het poolgebied.’

(Joris van der Aa is misdaadreporter in Antwerpen.)