Nederlandse fanatieke voetbalsupporters zijn veel minder politiek gekleurd dan “ultra’s” in Zuid-Europa of in Duitsland waar rechts-extremisme vaak de kop opsteekt (terwijl de ultra’s van Milan vaak juist links zijn). Maar ook het actie-element is minder groot. In Italië hebben de ultra’s zelfs gezamelijk een manifest geschreven over hoe zij spelregels rond het moderne voetbal zouden willen zien. Onderzoekers van Bureau Beke hebben een artikel geschreven over de kenmerken van de ultra’s wereldwijd.

Het begin van de geschiedenis van de ultra’s is in Brazilië. Tijdens de verloren WK-finale van 1950 in het Maracaná-stadion in Rio de Janeiro waren 199.854 mensen aanwezig, waarschijnlijk nog steeds een record. Zuid-Amerikaanse fans heten vanaf die tijd “torcidas” (naar torcer, wrikken, buigen of worstelen in Spaans en Portugees).

In Kroatië (Split) waren de eerste Europese torcidas. De term ultra komt uit Italië. De oudste ultrasgroep in Italië is Fossa dei Leonie van AC Milan, 1968. De eerste groep die echt de term ultra’s gebruikt zijn de Ultras Tito Cucchiaroni (1969) van Sampdoria.

Maar liefst 86 Ultrasgroepen (vooral uit Duitsland) hebben het Ultra-manifest getekend met onder meer politieke wensen over de inrichting van het moderne betaald voetbal. Een greep:

Eén transferperiode voordat het seizoen start en niet tijdens het seizoen. Spelers moeten de vrijheid hebben om hun goal te vieren. Alle wedstrijden moeten op dezelfde dag en hetzelfde tijdstip gespeeld worden. Er moet een limiet op het aantal buitenlandse spelers komen want deze blokkeren de doorstroom van jong nationaal talent. Een schorsing van 1 jaar voor spelers die hun contract niet uit willen dienen omdat ze willen spelen voor een club die meer betaalt. De ultras van Roma zijn nogal actief op dit gebied.

Niet in het artikel (pdf) genoemd zijn de Çarsi van Besiktas uit Istanbul. Çarsi (markplaats) houdt het midden tussen een geheim genootschap, een politieke partij en een supportersvereniging, waar arbeiders, advocaten, ambtenaren en straatkinderen verenigd zijn. Traditie zijn de spreekkoren en liedjes die zijn geënt op de actualiteit, tijdens en voor de wedstrijden. 

De taferelen op het (overdekte) Çarsi-deel van het stadion-tribune zijn zelfs voor Turkse voetbalfanaten spreekwoordelijk heftig.

Let op het aftellen:

{youtube}04dmcdOHsJA{/youtube}

{youtube}GtLxpMyh13g{/youtube}