Eindelijk kwam Vincent T. (33) aan het woord. Tien maanden nadat hij Joanna Yeates (26) om het leven bracht mocht hij de jury van de rechtbank in Bristol beschrijven wat er volgens hem die avond vlak voor Kerstmis is gebeurd. Zijn advocaat had woensdag al uitgelegd dat hij Yeates’ schreeuwen had willen stoppen, nadat hij haar probeerde te kussen. In zeer goed Engels vertelde T., zonder te struikelen over zijn woorden, zijn verhaal. Het publiek stond gisteren om half zeven ’s ochtends al in de rij voor deze zitting.

Op de vraag of Joanna Yeates bang was geweest toen hij haar wurgde antwoordde T.: ‘Ik weet het niet’.

T. kreeg foto’s te zien van het lichaam van Yeates, met bloeduitstortingen op gezicht, armen, nek en borst. Op de vraag hoe Joanna aan deze verwondingen kwam antwoordde T. ook: ‘Ik weet het niet.’

T. zei dat hij besefte dat hij de familie ‘door een hel’ heeft laten gaan, zeker door haar lichaam te verbergen. Hij verontschuldigde zich. Hij zei dat hij niet kon begrijpen waarom hij deze daad heeft begaan.

T. wandelde acht keer langs de familie van Yeates tijdens de zittingen. Iedere keer wendden de familieleden hun gezicht af. Ook tijdens de zittingen leken ze nauwelijks naar de verdachte te kijken.

T. vertelde, op vragen van zijn advocaat, over zijn jeugd in Nederland en zijn opleiding. T. is een expert op het gebied van de stroming van mensenmassa’s door gebouwen. Zijn Britse vriendin heeft hij ontmoet via de contact-website van een grote krant.

Op de avond van de moord had T. een pizza gegeten en een bier gedronken. ‘Ik voelde me een beetje eenzaam’, zei hij. Zijn vriendin was op een feestje van haar werk. ‘Ik wilde niet alleen thuisblijven’. Daarom wilde hij even naar de supermarkt gaan. Terwijl hij naar buiten liep wenkte Yeates hem naar binnen.

Binnen vertelde hij haar dat hij zich verveelde. Zij zei dat ze zich ook verveelde. Verder spraken ze over de kat van Joanna Yeates.

Volgens T. maakte Yeates een ‘flirterige opmerking’ over dat de kat ‘plaatsen opzocht waar ze eigenlijk niet moest gaan’. ‘Net zoals ik’, zou Yeates hebben gezegd.

De stem van T. brak toen hij vertelde dat hij in paniek raakte toen ze schreeuwde nadat hij haar had proberen te kussen.

‘Ik  was in paniek. Ik wilde dat ze stopte met schreeuwen. Ik probeerde haar te kalmeren.’

‘Wilde je haar iets aan doen?’, vroeg zijn advocaat.

‘Nee, zeker niet’, zei T.

De advocaat vroeg aan T. om zijn ogen te sluiten en het moment opnieuw te beleven, net zo lang als hij Yeates had gewurgd. T. sloot zijn ogen voor 15 seconden.

Hij droeg haar lichaam uit de keuken naar haar bed en bracht het daarna naar zijn eigen appartement. Daarna ging hij terug, deed de oven in Yeats woning uit, nam de pizza mee en één van haar sokken die ze was verloren.

Hij ging toen naar de supermarkt met het lichaam van Yeates in de achterbak van zijn auto.

Hij sms’te zijn vriendin met de tekst dat hij zich verveelde, omdat hij ‘bij haar wilde zijn’.

T. nam zijn bril af en leek een traan weg te vegen toen hij vertelde over het achterlaten van haar lichaam. ‘Dat spijt me zo. (…) Ik kan niet begrijpen dat ik in staat was zoiets te doen. Het zal door mijn hoofd blijven spoken voor de rest van mijn leven, maakt niet uit welke straf ik zal krijgen. Daarmee zal ik moeten leven.’

Thuis zei hij te verwachten dat de politie ieder moment binnen zou vallen. Hij dronk en nam slaappillen. Hij zei een paar dagen later te hebben overwogen van een hoge brug in de buurt te springen.

De aanklager stelde dat T. naar de supermarkt was gegaan om een alibi te hebben. Hij noemde T. berekenend en stelde dat zijn zoektochten op Google die stelling ondersteunen.

Hij zocht naar definities van seksuele misdrijven, naar hoe lang een lichaam erover doet om te vergaan en naar het weerbericht. Hij keek ook naar de locaties waar bewakingcamera’s in zijn buurt waren geplaatst.

Bron: The Guardian.