De rechtbank in Rotterdam heeft donderdag de 30-jarige Olgun T. uit Vlaardingen vrijgesproken van betrokkenheid bij een schietpartij, zware mishandeling en gijzeling in een woning in Rotterdam-Noord, op 19 april 2021. Bij de gewapende overval raakten twee Roemenen gewond. Het Openbaar Ministerie had zeven jaar cel tegen Olgun T. geëist. Advocaat Jan-Hein Kuipers reageert tegenover Crimesite op de vrijspraak van zijn cliënt: ‘Het was een lastige zaak, want wie zou de rechtbank moeten geloven?’

Door Roel Janssen (Beeld: Joey Heijstek / Media TV)

Volgens justitie had Olgun T. het plan om één van de Roemenen in de woning aan de Rotterdamse Walenburgerweg opzettelijk van het leven te beroven door met een machinepistool meerdere kogels in zijn richting af te vuren. Tegelijkertijd werden twee Roemeense vrouwen gegijzeld door T. Daarbij werden de slachtoffers vastgebonden met ducttape en geslagen, terwijl T. naar hen schreeuwde: ‘Waar is het geld, geef alles dat je hebt’.

De slachtoffers werden onder schot gehouden en beroofd van hun paspoorten, telefoons, geld, creditcards en sleutels.

Illegaal prostitutiepand

Naast T. kwamen als medeverdachten ook de 28-jarige Mitja S. uit Vlaardingen en Y. M. bij de recherche in beeld. Volgens het strafdossier zou de woning aan de Walenburgerweg als illegaal prostitutiepand worden gebruikt. Dat zou onder meer blijken uit de grote hoeveelheid condooms die op de grond in één van de slaapkamers lag. De twee vrouwelijke slachtoffers die werden vastgebonden deden aangifte bij de politie. Zij zouden prostituees zijn geweest.

Geld en creditcards

Volgens de twee Roemeense vrouwen stonden er de bewuste avond drie mannen voor de deur die naar binnen stormden. De vrouwen werden bedreigd met vuurwapens en vastgebonden. De overvallers namen paspoorten, telefoons, geld, creditcards en sleutels van de slachtoffers mee. Toen de verdachten weggingen maakten ze de vrouwen los, die vervolgens om hulp schreeuwden. De onderbuurvrouw schoot daarna met twee mannen te hulp, waarna een worsteling ontstond en Olgun T. op de twee mannen zou hebben geschoten. Hij miste.

De rechtbank is van mening dat het scenario dat door de vrouwen en de getuigen wordt geschetst aannemelijk is, maar dat dit bewijs – ondanks dna- en bloedsporen – niet voldoende overtuigend is.

‘Kilo wiet’

Olgun T. verklaarde zelf op zitting dat hij met één van de Roemeense prostituees een afspraak had als klant. Eén van de vrouwen zou hem een kilo wiet hebben aangeboden en hij wilde dat kopen, maar had niet genoeg geld bij zich. Toen hij later terug kwam met een medeverdachte zouden juist zij in een valstrik zijn gelokt en mishandeld zijn door de mannen en vrouwen.

Getuigen spoorloos

De verdediging van Olgun T. deed eerder het verzoek om getuigen en slachtoffers in de zaak te horen, maar de rechtbank wees dat verzoek af. De zaak is daarvoor verwezen naar de rechter-commissaris. Eén getuige werd vanuit Duitsland via een videoverbinding gehoord. Andere slachtoffers en getuigen verschenen niet op zitting en konden niet worden getraceerd. Volgens de rechter-commissaris kunnen deze getuigen dan ook niet binnen redelijke termijn worden opgeroepen om te worden gehoord.

Vrijspraak

Doordat er slechts één getuige kon worden gehoord en de rest vermoedelijk naar het buitenland is vertrokken, kan de rechtbank hun eerdere verklaringen bij de politie niet meer op betrouwbaarheid toetsen. Volgens de rechtbank bestaan daardoor teveel twijfels over wat zich precies in de woning heeft afgespeeld. Olgun T. wordt zodoende vrijgesproken.

Lastige zaak

Advocaat Jan-Hein Kuipers reageert tegenover Crimesite op de vrijspraak van zijn cliënt Olgun T. Hij geeft aan dat het een lastige zaak was: ‘Want wie zou de rechtbank moeten geloven?’

Op grond van het dossier en de verklaringen van zijn cliënt voerde Kuijpers een zogenaamd ‘Meer en Vaart’-verweer. De raadsman: ‘Dat houdt in dat de bewijsmiddelen ten opzichte van wat mijn cliënt verklaarde niet in tegenstrijd met elkaar zijn. Dat zijn de mooiste vrijspraken. Waarin je de rechters daarvan hebt kunnen overtuigen.’

Dit is hoe de rechters dit in hun vonnis toelichten: ‘De verklaring van de verdachte is op voorhand niet hoogst onaannemelijk en wordt niet weerlegd door het objectieve bewijsmateriaal in het dossier. Dit bewijsmateriaal kan dienen als ondersteuning van het door de aangeefsters en de genoemde getuigen geschetste scenario, maar ondersteunt ook de verklaring van de verdachte.’

Het verhaal op basis van het beschikbare bewijs kon dus twee kanten opvallen. Terwijl er ook een gebrek aan getuigenverklaringen was. Dit leidde tot de vrijspraak.