De grote vraag is waaróm toenmalig hoofdcommissaris bij het Korps landelijke politiediensten (KLPD) – Fred Westerbeke (foto) – het risico heeft genomen in 2007 zelfs publiekelijk voor de televisie te blijven volhouden dat er geen criminele burgerinfiltrant is ingezet. En waarom liet men de minister van Justitie willens en wetens het risico nemen dat hij met een leugen politiek zou kunnen worden gevloerd. En dat terwijl men de stichter van het onheil – één enkele ambtenaar – gemakkelijk alle schuld op zich had kunnen laten nemen. Wat waren – en zijn – dan toch de belangen?

Door Wim van de Pol

De Rotterdamse rechtbank vindt het bewezen dat de Turkse en de Nederlandse politie samen, in ieder geval twee, onderzoeken hebben opgezet en uitgevoerd. ‘Parallel onderzoek’ noemt de rechtbank dat.

De transporten liepen in januari en februari 2005 en begonnen in Nederland formeel met een bericht van de liaison in Ankara dat de Turkse collega’s om samenwerking vroegen. In andere woorden: of Nederland de transporten wilde onderscheppen.

Maar achter die formele werkelijkheid schuilde een andere werkelijkheid. De Nederlander in Ankara participeerde volledig in bepaald Turks politieonderzoek en wist dat een criminele ondernemer met medeweten van de politie zo nu en dan transporten afzond naar Duitsland en Nederland, die dan in beslag werden genomen, let wel, naast zijn eigen transporten die buiten schot bleven. Dit is een methode die in Nederland verboden is, alleen is toegestaan bij zeer zware terrorisme-verdenking. 

De Nederlandse wetgever vindt namelijk dat een criminele infiltrant niet mag samenwerken met de politie en tegelijk ook zelf crimineel geld kan verdienen.

Terug naar de vraag waarom de Nederlandse officier van justitie niet sorry heeft gezegd en de liaison geen ontslag heeft aangezegd gekregen. Door dit schimmige optreden laden politie en Openbaar Ministerie de verdenking op zich dat er iets te verbergen valt.

Er komen vragen op: wat waren precies de contacten die de Nederlandse liaison had met Turkse counterparts? Is er in Turkije soms sprake geweest van contacten die te ver gingen, lees corruptie? En was de liaison daar bij soms bij betrokken?

Een andere mogelijkheid is dat er al jarenlang op deze wijze is gewerkt en dat er tal van andere “onderzoeken”, lees inbeslagnames van heroïne in Nederland, op vergelijkbare – illegale wijze – tot stand zijn gekomen. In dat geval is het afschermen van een veel groter probleem, of veel meer ongerechtigheid, het belang achter de ontkenning.

Het was een koud kunstje geweest om de liaison als zondebok weg te zetten. Het is niet gedaan.

Daarbij komt ook nog dat de reserves in de samenleving tegen inzet van infiltranten aan het slinken zijn en de toenmalig hoogste man van de Nationale Recherche al in 2007 pleitte voor verruiming van de mogelijkheid voor inzet van burgerinfiltranten.  

Er zijn dus sterke aanwijzingen dat deze operatie ten koste van alles moest worden ontkend.

Het vernietigende vonnis van de rechtbank was op 16 april. Tot vóór de publicatie van het vonnis op Crimesite was het Openbaar Ministerie nog niet in hoger beroep gegaan.

Interessant dat het OM nu op de laatste dag van de termijn toch nog in hoger beroep is gegaan.