Vorig jaar moesten verdachten in 13.563 strafzaken een schadevergoeding betalen aan slachtoffers van een misdrijf. Dat aantal is al jaren min of meer gelijk. In 2016 bijvoorbeeld ging het om 13.707 strafzaken waarin een schadevergoeding werd opgelegd. Dat blijkt uit een analyse van cijfers van het CJIB door Crimesite.

8 maanden de tijd

Iemand die veroordeeld is, heeft 8 maanden de tijd om een schadevergoeding te betalen. Doet hij of zij dat niet, dan maakt de Nederlandse Staat het (resterende) bedrag over aan de slachtoffers of nabestaanden in de betreffende strafzaak. Er is dan sprake van een voorschot van de Nederlandse Staat. De vordering op de dader komt hiermee niet te vervallen. Als het voorschotbedrag door de veroordeelde niet wordt terugbetaald aan de overheid, dan moet hij of zij langer in de gevangenis blijven zitten. Ook als een dader die extra hechtenis heeft uitgezeten blijft een financiële vordering van kracht.

10 miljoen euro per jaar

In 2014 werd in 80% van de gevallen de schadevergoeding betaald door de veroordeelde. In 16% van de zaken diende de dader langer in de gevangenis te blijven zitten. De overige 4% zijn om andere redenen afgesloten, bijvoorbeeld omdat een veroordeelde was overleden.

In de periode 2010 – 2014 bleek per jaar circa 10 miljoen euro niet te innen. Over de recente jaren zijn nog geen cijfers bekend over de hoogte van de schadevergoedingen en de bedragen die niet konden worden geïnd. Binnenkort zal er een rapportage naar de Tweede Kamer worden gestuurd waarin tot in de detail de schadevergoedingsmaatregelen worden geëvalueerd.

Ook dit jaar zijn er al weer in een flink aantal strafzaken schadevergoedingen opgelegd aan slachtoffers en nabestaanden van misdrijven. Zo moeten de daders van de vergismoord op dj Djordy Latumahina gezamenlijk een bedrag van ruim 350.000 euro betalen aan de vriendin en het dochtertje van het slachtoffer. De rechters formuleerden het als volgt:

‘De rechtbank zal bovendien, als stok achter deur, een periode van vervangende hechtenis verbinden aan de op te leggen schadevergoedingsmaatregelen. De totale duur van deze vervangende hechtenis kan en zal dus ook niet meer zijn dan één jaar. Toepassing van deze vervangende hechtenis heft de betalingsverplichting van verdachte overigens niet op.’