Reclassering Nederland komt met nieuwe maatregelen om haar medewerkers die met zware criminelen werken beter te beschermen. Volgens de organisatie gaat het om een relatief kleine groep van zo’n 150 cliënten.

Zij vormen volgens de Reclassering een permanent en onevenredig groot veiligheidsrisico. Algemeen Directeur Johan Bac: ‘Je ziet de verharding in de misdaad ook bij ons als frontlinieorganisatie terug. Medewerkers worden in toenemende mate geconfronteerd met delinquenten die voor niets terugdeinzen. Cliënten uit het zware criminele drugsmilieu of mensen die op dodenlijsten staan of daadwerkelijk worden geliquideerd. Die harde realiteit vraagt om een andere aanpak. Waar de levens van medewerkers in gevaar komen, is voor ons de grens bereikt.’ Dat kan er toe leiden dat cliënten worden geweigerd.

Speciaal getrainde medewerkers

Kern van de nieuwe werkwijze is dat een landelijk team van speciaal getrainde reclasseringswerkers het reclasseringstoezicht houdt op de zware criminelen. Ook schatten zij de risico’s in en adviseren collega’s hoe het advies (aan rechtbank en Openbaar Ministerie) en werkstraffen voor deze groep ingericht en opgesteld moeten worden. Reclassering Nederland werkt al langer met een vergelijkbaar specialistisch team voor terreurverdachten.

Veiligheid medewerkers

Het reclasseringswerk is bij de groep zware criminelen nadrukkelijker gericht op veiligheid en controle dan op begeleiding en hulp. Bac: ‘We treffen extra maatregelen om de veiligheid van onze medewerkers te vergroten. Toezicht wordt alleen gedaan in duo’s, extra controle vindt plaats door middel van een enkelband en meldplichtgesprekken worden gehouden op beveiligde locaties. Ook kunnen we bijvoorbeeld de rechtbank adviseren om een cliënt langer in detentie te houden omdat toezicht buiten de muren te gevaarlijk is.’

Schietschijven

In mei vorig jaar uitte Sjef van Gennip, toenmalig bestuursvoorzitter van Reclassering Nederland, ook al zijn zorgen over de veiligheid van de medewerkers. Hij zei toen onder andere: ‘Ik wil het risico niet lopen dat onze reclasseringswerkers overhoop worden geschoten.’ En: ‘Schietschijven horen niet in de wachtkamer’. Van Gennip zag toen gevaar komen van twee kanten: verschillende cliënten van Reclassering Nederland staan op een dodenlijst of worden ernstig bedreigd. Als op hen een aanslag gepleegd zou worden in bijzijn van een medewerker van de reclassering, dan loopt deze ook groot gevaar. Daarnaast worden in toenemende mate reclasseringswerkers zelf door agressieve cliënten met de dood bedreigd.