Boek: Grenzeloos Satudarah

In zijn boek Grenzeloos Satudarah beschrijft de Duitse journalist Udo Müller de opkomst en ondergang van de Duitse afdeling van motorclub Satudarah. Crimesite bespreekt het boek.

Door Roel Janssen

In januari 2014 werd de Turkse Ali Osman, de president van Satudarah Duitsland veroordeeld tot 6,5 jaar celstraf. Zijn arrestatie werd mede mogelijk gemaakt door een undercoveractie van medelid Christoph Jansen (echte naam: Christian J.). Deze sergeant at arms was zelf ook betrokken bij criminele activiteiten.

Was de Duitse justitie op de hoogte van de misdaden van deze politie-informant en stond ze deze oogluikend toe? Of gaf justitie hem juist de opdracht om misdaden te plegen om zo Osman te kunnen arresteren? Udo Müller, journalist bij Stern TV en goed ingevoerd in de motorwereld, deed voor zijn boek met de oorspronkelijke titel Der Falsche Rocker uitgebreid onderzoek naar wat er achter de schermen bij Satudarah gebeurt. Hij kreeg toegang tot politiedossiers en praatte met justitie, Osman en zijn advocaten.

Zwaar geschut

Misdaadjournalist Gerlof Leistra (Elsevier) schreef een uitgebreide inleiding in het door Michel Blijboom (ex-Panorama, auteur Vechten Voor Mijn Leven over No Surrender-baas Henk Kuipers) vertaalde boek. Hoewel er voor insiders weinig nieuws wordt verteld in de inleiding van 28 pagina’s, is het voor de duiding goed om alles weer eens overzichtelijk in perspectief te plaatsen. Dat het voortbestaan van de gevreesde outlawbikerclubs in Nederland aan een zijden draadje hangt, is inmiddels een voldongen feit.

Nadat in december 2017 de Bandidos in Nederland werden verboden, verbood de rechter op 18 juni 2018 Satudarah, omdat ze zich schuldig maken aan criminele activiteiten. Een enorme klap in het gezicht van de 1% MC’s. Ook de Hells Angels en No Surrender kunnen volgens Leistra de borst nat maken want justitie zet zwaar geschut in om ook deze motorclubs te verbieden na eerdere mislukte pogingen.

In Grenzeloos Satudarah (221 pagina’s) beschrijft Udo Müller hoe Ali Osman tijdens zijn proces uitgebreid verklaart over de van oorsprong Molukse motorclub. Hiermee verraadt Osman (een pseudoniem van Yildiray Kaymaz) zijn voormalige brothers en maakt een nieuwe reeks arrestaties mogelijk. In februari 2015 wordt Satudarah in Duitsland verboden.

Granaten en vuurwapens

Osmans chapter van Satudarah zat in Duisburg. In en rond die stad leeft men op voet van oorlog met de Hells Angels. Meerdere malen worden daarbij granaten en vuurwapens gebruikt, die op verzoek van Osman uit Nederland overkomen. Op gedetailleerde wijze en in een vlotte aansprekende schrijfstijl schetst de auteur hoe Duisburg, tussen Venlo en Gelsenkirchen, een bikersoord bij uitstek is voor de Bandidos en Hells Angels. Zij domineren de rosse buurt en verdienen het grote geld met beveiliging, prostitutie en vooral wapen- en drugshandel. In Duisburg staan de Bandidos op één, pas in 2009 moeten ze de Hells Angels in hun nabijheid dulden. Elke week zijn er wel incidenten tussen de twee MC’s.

Brotherhood Clown Town

Ook duikt Udo Müller in de geschiedenis van Ali Osman. Hij richt in 2009 de kleine motorclub Brotherhood Clown Town op en onderhoudt goede banden met de Bandidos. Dat zet kwaad bloed bij de Hells Angels die Brotherhood Clown Town in willen lijven. Osman weigert het aanbod, waarna over en weer provocaties volgen. Op het moment dat het echt uit de hand dreigt te lopen met vechtpartijen en een schietpartij, vindt er een patchover plaats: Osman vervangt de emblemen van Brotherhood Clown Town voor die van Satudarah. Een beproefde methode om de kern van een club sterker te maken.

De auteur stelt zichzelf de vraag: koos de Turkse Ali Osman Satudarah voor het multiculturele aspect, de lucratieve dopehandel onder de vlag van Satudarah (waar hij zelf in Duitsland uiteraard van kon profiteren) of vond hij het vooral prachtig dat Satudarah schijt had aan de Hells Angels?

Brotherhood Clown Town gaat in elk geval op in Satudarah en Osman wordt president van Satudarah voor geheel Duitsland. Duisburg is dan het terrein voor Bandidos, Hells Angels en Satudarah. Niet lang daarna vindt een moordaanslag plaats op Osman door de Hells Angels en zijn er over en weer aanslagen. Gevolg: Osmans overmatige cocaïnegebruik loopt uit de hand, hij leeft alleen nog ’s nachts en belandt met een overdosis in het ziekenhuis.

Satudarah Tilburg

De schrijver van het boek interviewt de Duitse motorbaas voor het eerst in 2013 in het clubhuis van Satudarah vlakbij Duisburg. Hij reist weken achter elkaar af naar de hoerenbuurt van de stad (ook zonder camera) en gaat geduldig te werk om vertrouwen te winnen. Wat Müller vooral wil weten is hoe groot de invloed is van ‘de Hollanders’. Niet lang daarna gaat hij op bezoek bij Satudarah Tilburg waar Osman hem aan een mannetje of 30 voorstelt (‘Het clubhuis deed me denken aan een wildwest-saloon’). Aftastend en behoedzaam komt hij in contact met enkele Nederlandse kopstukken. Wel jammer dat Müller vervolgens geen namen noemt van die prominente Nederlandse members. Ook had hij hier iets gedetailleerder te werk mogen gaan.

Kroongetuige

Wel praat hij in het Tilburgse clubhuis voor de tweede keer met sergeant at arms Christoph Jansen. Deze spijtoptant van Satudarah Duisburg kreeg in 2017 twee jaar cel wegens drugs- en wapenhandel. Vanwege zijn status als kroongetuige kreeg J. een flinke strafkorting. Deze criminele informant zit sinds augustus 2013 ondergedoken in een getuigenschermingsprogramma en werd als getuige ingezet bij strafprocessen tegen tal van zijn voormalige brothers. Mogelijk is zijn informatie ook gebruikt in Nederlandse onderzoeken. Zijn verklaringen zijn zeker gebruikt in het proces om Satudarah in heel Duitsland te verbieden.

Verder is er óók nog een corrupte politieagent als spion die informatie doorspeelt aan Osman. Deze corrupte agent wordt ontdekt, maar waar schrijver Müller ook in probeert te duiken, de politie doet er tegenover hem het zwijgen toe en de zaak wordt geseponeerd.

Verraad

Osman zelf wordt in 2013 opgepakt en voelt zich in de steek gelaten door zijn voormalige clubleden die als hij eenmaal vastzit niet meer naar hem omkijken. Omdat hij zich min of meer verraden voelt, lapt hij de ene na de andere brother erbij, ook uit Nederland. De 15 jaar cel die hem boven het hoofd hangt, wordt omgezet in 6,5 jaar. De officiële verklaring is dat Osmans zoontje een levensbedreigende ziekte heeft en dat papa zo snel mogelijk voor hem wil zorgen. Vandaar het verraad. Volgens Duitse media zullen Osman en zijn gezin in een getuigenbeschermingsprogramma worden opgenomen, nadat hij zijn straf heeft uitgezeten.

Opvallend is overigens dat er twee covers van dit boek bestaan. Eentje met als titel Grenzeloos Satudarah, de ander heet Grenzenloos Satudarah. Müller schrijft dat er met twee verschillende auto’s wekelijks drugstransporten (hasj en cocaïne) plaatsvinden van Nederland naar Duitsland (‘Zo’n 100 kilo per week’).

Goed is in elk geval dat Müller erin is geslaagd om voldoende afstand te nemen van Osman. Hij noemt het een goede zaak dat Osman berecht is want hij was schuldig (‘Hij heeft zijn verdiende loon gekregen’).

Infiltranten en informanten

Müller schetst op het eind van het boek het beeld dat de boven- en onderwereld met elkaar samenwerken en waarbij de hoofdrolspelers na het klappen van de zaak nagenoeg buiten schot blijven. ‘Het is een heel systeem, dat spel van infiltranten en informanten en ‘voor wat hoort wat’,’ aldus de auteur. ‘Kritische journalisten stuiten bij hun onderzoek op een muur van stilzwijgen. Geen politiewoordvoerder wil meer met mij praten.’

Desondanks zegt Müller dat hij toch met een nare smaak blijft zitten omdat het verhaal van de spion binnen Satudarah Duisburg uiteindelijk voor meer vragen dan antwoorden zorgt. Dat zit hem als onderzoeksjournalist bepaald niet lekker. Al met al een vrij geslaagd portret van een voormalige bikerbaas die om hem motiverende redenen besloot te gaan praten met politie en justitie.