{jcomments on}
De Nederlander Harry van Achteren is in Antwerpen verdacht van een grote fraude bij het Antwerpse bedrijf Container Repair & Trading (CTR) en zit al enkele weken in de cel. Het bedrijf zou door hem financiëel zijn uitgekleed. Van Achteren was eerder verdacht van fraude bij Antwerp Ship Repair (ASR). Dat bedrijf was de bestemming van 4060 kilo cocaïne in 2003 waar Amsterdammer M. P. nu voor wordt vervolgd.
Door Wicher Wedzinga
Recentelijk is het wetsvoorstel “minimumstraffen voor recidive bij zware misdrijven” ingediend door minister Opstelten en staatssecretaris Teeven. Onder het motto dat zwaarder straffen helpt, moet de recidivist van ernstige misdrijven worden aangepakt. Dat klinkt stoer en het zal ongetwijfeld op veel maatschappelijke bijval kunnen rekenen, maar het zal in de praktijk weinig uitmaken. Het is een vorm van window dressing, bedacht door twee opportunistische politici.
Begrijpelijk dat justitie die recordvangst van 4050 kilo op de Otton uit 2003 niet licht vergeet. Wie kan er een dergelijke bunkervoorraad regelen? Dat is interessanter dan een Colombiaanse kapitein Iglo met zijn maatjes achter de tralies krijgen. Als de recherche in 2009 het onderzoek heeft hervat maken ze een berekening. De verbalisanten schrijven dat als de coke uit Colombia de investering 4050*2500 euro is geweest. Maar ze schrijven niet 10.250.000 (goed) maar 11.250.000 euro (fout) op. Maar dat laatste terzijde, wie kan er een dergelijk bedrag investeren?
Even terugspoelen. In augustus 2003 vond de douane in Vlissingen 4050 kilo cocaïne in de Panamese zeesleper Otton. Dat is nog steeds de grootste coke-vangst in Nederland ooit. Een aantal verdachten zijn daarvoor berecht, tot onder meer zes en negen jaar. Maar ja, dat waren niet echt de financiers, zo denkt de politie. Wie dan wel? De Otton-zaak is zo lang geleden dat zelfs Wim Endstra (rip, 2004) het nog zou kunnen zijn geweest. Nee, het was M. P. volgens het Openbaar Minsterie.
De politie heeft nog vrijwel geen tips binnen gekregen over de moord op Stanley Hillis, zo meldt AT5. De dader of daders zijn gevlucht in een blauw of grijs busje van het merk Volkswagen Transporter. De auto is voor het laatst gezien in de omgeving van de Spaklerweg. Donald G. die een afspraak had met Hillis is ter plaatse aangehouden. Maar ja: stel. U wilt iemand liquideren, gaat u dan een afspraak met het doelwit maken om eens even extra in de kijker te komen? Te vrezen valt dat de dood van Stanley Marshall Hillis onopgelost zal blijven onder het motto: na twee weken ben je een plankzaak.
‘Het befaamde, zeventig jaar oude jazzcafé The Cotton Club op de Nieuwmarkt in Amsterdam moet dicht vanwege banden met topcrimineel Dino Soerel. Stadsdeel Centrum heeft eigenaar en exploitant Marion Lewis per brief laten weten dat haar exploitatievergunning niet wordt verlengd. Soerel is haar halfbroer, die haar bij de overname van het café in 2002 een lening verschafte.’
Dat schrijft Het Parool.
Charles Zwolsman zal het als 55-jarige in de bajes niet gemakkelijk hebben gehad. Geldproblemen met de Staat – 22 miljoen is niet niks, zeker niet als je binnen zit, en er nog tijd bijkomt als je niet op tijd betaalt. En dan: het verleden kan je tot binnen de muren achtervolgen. In al die jaren in de handel heb je natuurlijk niet alleen maar vrienden gemaakt. Als je geen geld hebt loopt er niemand bij je. De Amsterdamse recherche had óók wat tegen Zwolsman: hij zou achter de liquidatie van witwasser Gerard van Berge zitten (7 september 1995 in Nieuwkoop), maar bewezen is dat niet. Het Parool schrijft kritisch.
Fight crime, shoot first. Een lid van een arrestatieteam in Salt Lake City, Utah nam dat stoere motto letterlijk. Misschien een foutje met zijn wijsvinger. Hij schoot vorig jaar een ongewapende verdachte dood. Drugs: het was opgevallen dat een man soms ‘meermalen per nacht’ de deur uit ging. Daarom werd besloten een AT erop te doen: arrestatie van metamphetamine-dealer. Onderzoek wees uit dat er geen fout was gemaakt en er terecht was geschoten. Het drama staat op video.
Vorige week hield de Dienst Justitiële Inrichtingen Nationale Open Dag. Tienduizend mensen hebben in 48 instellingen nieuwsgierig rondgelopen. Bedoeling van die dag is dat het publiek zo een indruk krijgt van wat er zich afspeelt achter de poort. Journalist Bert Voskuil schreef het boek Achter Tralies over wat er zich afspeelt achter de deur, en meer in het bijzonder in het hoofd van de man achter die deur. Wie nooit gezeten hgeeft kan zich maar moeilijk indenken hoe het is om niet meer zelf te kunnen bepalen wanneer je deur op slot gaat. Hoofdmotto: ‘Er geldt hier maar een wet en dat is het recht van de sterkste.’
De grens tussen de VS en Mexico heeft niet voor niets een aparte naam: La Linea of The Line. Het woord grens schiet hier tekort, het handelt hier om meer dan een ordinaire scheidslijn tussen landen. Het is een symbolische grens en bovenal: een grens die niet op slot kan.
La Linea is de psychologische lijn die “Amerika” scheidt van “de rest” van het Amerikaanse continent en heeft voor beide zijden van de grens historische en symbolische associaties. La Linea is een grens waar een ongewoon veel im- en export over plaatsvindt. En ten slotte is La Linea een uiterst gevoelige barrière voor drugshandel en illegale immigratie.
