‘Ze wilden dat ik een verklaring ondertekende dat Klaas Otto een liquidatie had laten plegen.’ Dat zegt een ex-vriendin van de oud-motorclub president, die zegt tussen 2013 en 2015 door justitie te zijn vastgehouden op geheime locaties. Ze legde in 2022 verklaringen af tegenover een juridisch adviseur van de advocaat van Klaas Otto. Crimesite heeft deze verklaringen ingezien. Dit is voorlopig het laatste deel over het relaas van deze “Monica”, zie ook deel 1 en deel 2).
Door @Wim van de Pol
Monica vertelt dat toen ze in 2014 in Friesland in een moeder-kind-huis was geplaatst een functionaris van het Openbaar Ministerie regelmatig gesprekken met haar voerde. Deze “Karel Pietersen” vertelde haar toen dat Klaas Otto het op haar leven had voorzien. Het was voor het eerst dat iemand aan haar iets duidelijk maakte waar de dreiging van Otto op haar leven en op haar (en zijn) zoontje op stoelde. Ze schat dat ze toen ongeveer een jaar op geheime locaties had doorgebracht.
Monica: ‘Hij heeft me uitgelegd dat ze een inval hadden gedaan in een clubhuis van een motorclub en dat ze daar foto’s van mij hadden gevonden en dat Klaas mij zocht. Er waren foto’s van mij op een bord geprikt. Ook hadden ze telefoontaps waarop gezegd werd dat er een prijs boven mijn hoofd hing. Ik heb gevraagd of ik die taps mocht horen maar qua onderzoek mocht dat allemaal niet. Hij zei dat de reden van mijn beveiliging was dat Klaas mensen van No Surrender en Satudarah overal in het land had zitten en dat ik herkend kon worden en meegenomen. Die inval in dat clubhuis was toen zes of acht maanden geleden.’
Daar is de deur
Monica zegt dat ze aan Karel Pietersen heeft gezegd dat ze niet bereid was om een getuigenverklaring over Klaas Otto af te leggen.
Monica: ‘Karel Pietersen zei: als je niet wilt, dan is daar de deur. Wij nemen jou in bescherming omdat je heel veel gevaar loopt en Klaas heel veel kan doen en vuurwapengevaarlijk is. Daarom krijg je bescherming en als je die niet wilt dan mag je weglopen alleen je bent wel verantwoordelijk voor je minderjarige zoontje en dan kan hij door de Kinderbescherming worden opgehaald.’
Smoelenboek
Monica zegt kort daarna wekelijks (in gezelschap van haar 1-jarig zoontje) naar een politiebureau te zijn vervoerd waar twee rechercheurs met een Brabants accent klaar zaten om haar te ondervragen. Het waren rechercheurs uit het onderzoeksteam dat op Klaas Otto werkte, zegt ze. Er werden video-opnames van gemaakt, waarbij ze van achteren werd gefilmd.
Monica: ‘Ze hadden een smoelenboek bij zich. We gingen door die foto’s heen bladeren. Ze vroegen of ik die mensen kende, hun naam wist en of ik er meer over kon vertellen. Maar ik had al aan Karel aangegeven dat ik dit niet wilde doen. Dan sloegen ze met hun vuist op tafel en dan kwam het stukje weer dat als ik niet meewerkte dat de Kinderbescherming kwam. Ik ging er elke week heen. Ik zag het een beetje als een uitstapje. Ze hadden lekkere broodjes. Ik kreeg vaak 100 euro voor de moeite. Dan kon ik de begeleiding in Friesland vragen of ze dingen voor me wilden kopen want ik had zelf geen geld. (…) Ik zei dat ik niks wist, dat alles een zwart gat voor me was. De belangrijkste mensen om Klaas heen die kende ik ook helemaal niet. (…)
De rechercheurs zouden ook hebben beschikt over foto’s uit Monica’s iPad die haar in Breda was afgenomen en ook over foto’s van haar en Klaas Otto die kennelijk op straat en in restaurants van hun waren genomen door observatieteams.
Liquidatie
Concreet wilden de rechercheurs het kennelijk hebben over vier zaken, zo valt af te leiden uit Monica’s verhaal. Ten eerste over een brandstichting in Halsteren (een zaak waar Otto van zou worden vrijgesproken). Ten tweede over een mishandeling na een begrafenis van een MC-lid (hiervan zou Otto in 2021 worden vrijgesproken) en ten derde de witwaszaak Apollo waar Otto voor veroordeeld is. De vierde zaak die ter sprake kwam was een liquidatie waarvoor volgens de rechercheurs Otto de opdracht zou hebben gegeven. Het was een man waarvan ze de naam niet meer zeker weet.
Monica: ‘Dat was voor hun het grootste. (…) Daar hebben we een strijd om gehad want daar wilden ze iets mee. Ze hadden een formulier en vroegen of ik dat wilde ondertekenen, want dat maakte het voor hun makkelijker. Ik heb dat stuk niet eens helemaal doorgelezen. Want in het begin las ik dat ik aangaf de dingen die zij mij hadden verteld, dat dat uit mij kwam en of ik dat wilde ondertekenen. Daar ben ik strijd over gaan voeren. Ik zei luister, ik ga hier niets ondertekenen. Ik zit hier omdat jullie dat willen en hier houdt het op. (…) Ik ben met stoelen gaan gooien omdat het me niet zinde. (…) Uiteindelijk heb ik daar geen enkele keer iets ondertekend.’
Zelf koken
Na Friesland kwam Monica nog vier maanden in isolatie in Groningen te zitten. Daarna mocht ze twee maanden lang – met een hoofddoek op – naar buiten. Ze werd nog wel driewekelijks opgehaald door drie auto’s van de beveiliging om naar het ziekenhuis te gaan voor het verwijderen van de tattoo’s (zie deel 2).
Monica: ‘Ik mocht in Groningen eindelijk zelf koken, niet meer magnetronvoedsel elke dag. Ik ben daar met een opleiding gestart want ik werd gek. Ik zat elke dag maar te malen en te piekeren.’
Later kreeg ze in de stad een eigen appartementje. Ze gaf te kennen dat ze helemaal op zichzelf wilde gaan wonen. De politieverhoren waren gestopt en het Openbaar Ministerie regelde voor haar een huis in een plaats in het oosten van Nederland.
Monica zegt dat toen ze eenmaal op zichzelf woonde en het contact met het Openbaar Ministerie had verbroken de angst voor Klaas Otto de eerste jaren nog vaak terugkwam. Langzaam werd het minder. Op Facebook zag ze op een dag in 2021 een kennis op een foto met Klaas Otto. Ze stuurde de kennis een berichtje met de vraag of Otto haar wilde bellen.
‘Ik dacht: ik heb hem nooit iets gedaan waardoor hij boos op me kan zijn, ik ga gewoon contact opzoeken. (…) Dat was de kortste weg en ik wilde die zekerheid hebben. Mijn zoontje had ook regelmatig vragen over zijn vader. Wat voor kleur vindt hij mooi? Wat kijkt hij op tv? Wat is zijn lievelingseten?’
Inmiddels is Otto bij Monica en hun kind op bezoek geweest.
Schuld Belastingdienst
Monica runt inmiddels een bedrijfje in de zorg. Ze heeft een andere voor- en achternaam. Ze kreeg een bedrag van 10.000 euro mee van het Openbaar Ministerie. Ze zegt dat het grootste deel daarvan op ging aan een schuld bij de Belastingdienst over toeslagen. Dat geld had ze overigens nooit ontvangen, omdat het Openbaar Ministerie haar had uitgeschreven uit de basisregistratie. Dat toeslaggeld was uitgekeerd op bankrekeningen die haar waren afgenomen.
Het gaat haar inmiddels goed in haar nieuwe leven, zegt ze, al is ze nog wel onder behandeling bij een psychiater. Ze zegt te doorzien wat er is gebeurd sinds de dag dat ze zich meldde in het blijf-van-mijn-lijfhuis in Breda.
Monica: ‘Door de jaren heen werd het me steeds duidelijker dat dat ze dit niet hebben gedaan omdat hij me iets wou aandoen maar omdat zij iets van mij wilden.’
‘Strafbaar’
Er bestaat overigens geen twijfel over dat Monica is ondergedoken onder begeleiding en toezien van het Openbaar Ministerie. Advocaat Louis de Leon beschikt over e-mailverkeer tussen het Openbaar Ministerie en Monica waaruit dit blijkt. De Leon heeft het gerechtshof gevraagd Monica als getuige te laten horen in het lopende hoger beroep in twee zaken tegen Klaas Otto.
De Leon stelt dat er ten aanzien van zijn cliënt door de overheid een onrechtmatige daad is gepleegd, ‘dat doet het ergste vrezen voor de bewijsgaring in de tegen hem aanhangige strafzaken.’
De Leon: ‘Het Wetboek van strafvordering bepaalt dat alles wat relevant is voor de opsporing of waarheidsvinding geverbaliseerd dient te worden. Ik ben er heilig van overtuigd dat de recherche deze dame heeft bevraagd over feiten waarvan Otto wordt verdacht en waarvoor hij is vervolgd. Het kan gewoon niet dat er geen enkele snipper papier over haar valt terug te vinden in de onderzoeksdossiers die wij in de loop der jaren over Otto hebben ontvangen.’
‘Afpersing’
De Leon noemt de handelwijze van politie en justitie ‘ongehoord’ en vindt dat er ten aanzien van Monica ernstige strafbare feiten zijn gepleegd: ‘Naar het zich laat aanzien was hier sprake van wederrechtelijke vrijheidsberoving en mishandeling, namelijk waar het gaat om het verwijderen van tatoeages. Verder was dit afpersing, namelijk het verkrijgen van belastende verklaringen onder dreiging van het afnemen van een kind.’
Klaas Langendoen, de oud-politieman die Monica’s relaas heeft opgetekend, zegt dat ze uiteindelijk van de Nederlandse staat een schadevergoeding wil gaan eisen.
Een woordvoerder van het Openbaar Ministerie zegt geen reactie te kunnen geven. Een woordvoerder: ‘Gezien het feit dat deze zaak nog onder de rechter is zien wij geen mogelijkheid om inhoudelijk antwoord te geven op uw vragen. Inmiddels is de zaak door het gerechtshof verwezen naar het gerechtshof in Den Haag.
(einde deel 3, zie ook deel 1 en deel 2))
Advocaten Louis de Leon en Sanne Schuurman willen Monica voor het gerechtshof in Den Bosch laten horen als getuige. Ze stellen al jaren dat justitie en politie in het onderzoek naar Klaas Otto op verschillende manieren buiten hun boekje zijn gegaan. Justitie in Breda doet sinds ongeveer 2010 voortdurend strafrechtelijk onderzoek naar Klaas Otto. In 2013 werd bekend dat Otto president werd van de nieuwe motorclub No Surrender. Hij kwam daarover veelvuldig in de publiciteit, onder meer samen met Willem Holleeder. Bij het gerechtshof in Den Bosch loopt momenteel het hoger beroep in twee strafzaken van Klaas Otto (55) nadat hij door de rechtbank in Breda was veroordeeld voor witwassen, bedreiging, zware mishandeling en afpersing, en in een latere zaak voor het beïnvloeden van getuigen. Het gerechtshof besloot in het voorjaar van 2020 dat Otto onder voorwaarden op vrije voeten mocht komen. Hij werd in weer een andere zaak vrijgesproken van opdracht geven voor zware mishandeling. Voor zijn rol in de verboden No Surrender MC veroordeelde het gerechtshof Leeuwarden Otto in 2022 tot drie jaar cel.