Heineken-losgeld blijft een gevoelige kwestie

De 17de dag was een dag voor de fijnproevers in het Holleeder-proces. De krenten moesten uit de pap van de herhaling worden gevist. De rechtbank behandelde een paar pikante feiten in de aanloop naar de moord op Cor van Hout in 2003.

Door Wim van de Pol

Die feiten beginnen in 1983 met het lot van het losgeld in de Heineken-ontvoering.

Was het losgeld nu begraven in een Parijs’ ‘homofielenbos’ zoals de geliquideerde getuige Thomas van der Bijl zei? Of zette Holleeder in een bos bij Lage Vuursche een letter op een boom en begroef hij op die eenzame plek de buit samen met Cor van Hout?

Holleeder haalde donderdag talloze malen zijn schouders hierover op:

Ik heb het zelf opgegraven, waarom zou ik daarover liegen?

Om de geloofwaardigheid van getuige Thomas van der Bijl onderuit te halen, zo heeft het Openbaar Ministerie al eens gezegd. Van der Bijl heeft Holleeder immers van de moord op onder meer Cor van Hout beschuldigd.

Maar ja, sprak Holleeder’s advocaat Sander Janssen, Holleeder heeft al erkend dat Van der Bijl op onderdelen heus wel eens de waarheid sprak, dus wat zou Holleeder het begraven en het opgraven van het losgeld kunnen schelen.

Het losgeld ligt gevoelig.

De crux

Cor van Hout’s deel van het losgeld – en dus ook de erfenis van Cor – is de crux van de beschuldiging over de moord op Van Hout. Volgens Astrid en Sonja Holleeder (weduwe van Cor) liet hun broer Willem Cor van Hout vermoorden om die erfenis te pakken te krijgen (wat mislukte).

Holleeder zegt dat zijn zussen die erfenis wegsluisden, witwasten, en hem valselijk beschuldigden van moorden.

‘Kapotgelogen’

Het onderzoek naar het witwassen van de erfenis van Cor van Hout en diens deel van het Heinekenlosgeld (Goudsnip) begon formeel in 2007. Sonja Holleeder en (onder meer) Astrid Holleeder waren verdachten. Sonja Holleeder kocht in 2011 voor ruim een miljoen euro vervolging wegens witwassen van de erfenis af en overlegde in het geheim met justitie om getuige te worden tegen Holleeder. Over de erfenis van Van Hout legden zij en Astrid echter een volstrekt leugenachtige verklaring af.

Ze zeiden dat de panden op de Alkmaarse Achterdam al verkocht waren in 1998, toen Cor van Hout nog vastzat nadat hij was veroordeeld voor hasjhandel.

We hebben ons kapotgelogen,

zei één van de twee zussen hierover later.

Advocaat Sander Janssen zei donderdag voor de rechtbank:

De verklaring voor die leugenachtige verklaring [uit 2011] zie ik niet, anders dan hun eigenbelang. Ze hadden die Achterdam. En ze hadden het geld weggesluisd.

Holleeder zei dit:

Hun kennen toch nooit tegen justitie zeggen: wij hebben de Achterdam? Anders wordt het afgepakt.

Angst

In 2013 hadden de gezusters al volop – in het geheim – hun broer beschuldigd van meerdere moorden, in de aanloop naar het proces dat om levenslange straf zal gaan. Maar aan hun leugenachtige verhaal over de erfenis van Cor van Hout hielden ze vast. Dat deed Sonja uit angst voor haar broer, houdt ze nu nog steeds vol.

Maar waarom? Was vertellen over het Heineken-losgeld dan zoveel gevaarlijker dan Holleeder beschuldigen van moorden? Sonja zei dat als ze naar waarheid had gesproken, ze dan ook had moeten vertellen over Holleeder’s gokhallen op de Wallen (volgens haar ook Heineken-losgeld).

Holleeder maakte daartegen donderdag het volgende bezwaar, die gokhallen waren niet van hem maar van Marcel Kaatee.

In 2011 had Kaatee die gokhallen al niet meer (…) Waarom zouden ze mij nog beschermen voor die gokhallen?

Nadat de gemeente Amsterdam een exploitatievergunning voor de gokhallen weigerde moesten ze sluiten. Dit ondanks dat de rechter geen bewijs zag voor een crimineel samenwerkingsverband tussen Holleeder en Kaatee.

De FIOD

Intussen lag er ook nog steeds een FIOD-rapport uit de Goudsnip-zaak over de erfenis van Cor in de la, terwijl het Goudsnip-onderzoek eigenlijk was gestopt. De FIOD had geconcludeerd dat de zeer lucratieve hoerenpanden op de Achterdam direct na de dood van Van Hout waren verkocht door Sonja. Een heel ander verhaal dan dat van de zussen Holleeder.

Pas in de aanloop naar het Holleeder-proces (in 2017-2018) erkenden de twee gezusters dat ze tot dan toe hadden gelogen over de erfenis van Cor. Ze vertellen sindsdien dat de Achterdam pas na de dood van Cor van Hout is verkocht. Holleeder merkte donderdag op:

Eerst had Cor het al verkocht. En toen kregen ze een nieuwe deal en toen zeiden ze Cor had het niet verkocht.

Het nieuwe verhaal van Sonja en Astrid is precies in overeenstemming met de bevinding van de FIOD, met één verschil.

Sonja en Astrid stellen dat Rob Grifhorst (de man die het losgeld aanvankelijk voor Cor en Willem investeerde) het bezit weer overnam. Maar de FIOD denkt dat Bertus H. de panden overnam. Dat stellen Holleeder’s advocaten ook. Er liggen getuigenverklaringen, een FIOD-rapport en stukken die aantonen dat de zussen nu weer liegen, zeggen zij. En waarom?

Het is Holleeder’s stelling dat de zussen een deal met justitie hebben gemaakt door hem valselijk beschuldigen van meerdere moorden om ongestraft de erfenis van Cor van Hout wit te kunnen wassen. Want, zo redeneert hij: nu zijn noch Sonja, noch Bertus H. noch andere betrokkenen vervolgd in die witwaszaak Goudsnip.

De gokhallen

Holleeder zegt dat zijn miljoenen van het losgeld van Heineken waren belegd bij vastgoedman Willem Endstra. Nee, zeiden Astrid en Sonja Holleeder, Willem Holleeder had de gokhallen op de Wallen gekregen, en daar zijn broer Gerard en Marcel Kaatee opgezet.

Op een recent door Astrid ingebracht geluidsopname van een gesprek met Holleeder is te horen dat die duidelijk lijkt te spreken over de gokbedrijven en dat hij zijn broer Gerard opdracht geeft hem daaruit geld te brengen.

Holleeder beriep zich donderdag op zijn verschoningsrecht ten opzichte van zijn broer Gerard. Dat geld kon Gerard ergens uithalen. Maar dat waren niet de gokhallen, zei Holleeder.

Mijn broertje deed voor mij iets waardoor hij geld ergens uit kon halen. Ik heb hem inderdaad 12 jaar lang tien ruggen per maand gegeven maar daar stond wel iets tegenover. Ik kan een groot gedeelte van het verhaal niet vertellen. Mijn broertje heeft een lullige verklaring over me afgelegd maar we zijn altijd goed voor elkaar geweest. En ik ga hem er niet bij lappen voor iets wat we samen hebben gedaan.

Tja, vond de oudste rechter: waarom wilt u niet zeggen wat dat was. Ze zei: